Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Ktoś tutaj był i był, a potem nagle zniknął i uporczywie go nie ma"* i nie będzie zaskoczeniem, że i my powoli, acz uporczywie znikamy.
Białość, nowelka na dwie godziny czytania, dotyka krótkiego jednakże wydaje się, że najważniejszego momentu tegoż znikania. Co dalej, co potem?
Jon Fosse swoją opowieść zaczyna trochę w stylu monologów Samuela Becketta, ale nie zamyka się w absurdalnym pesymizmie rozjaśniając mrok w sposób, który nie da się zapomnieć. Bo chociaż jeszcze w zielone gramy, to lepiej tą książkę właśnie teraz przeczytać.

"Ktoś tutaj był i był, a potem nagle zniknął i uporczywie go nie ma"* i nie będzie zaskoczeniem, że i my powoli, acz uporczywie znikamy.
Białość, nowelka na dwie godziny czytania, dotyka krótkiego jednakże wydaje się, że najważniejszego momentu tegoż znikania. Co dalej, co potem?
Jon Fosse swoją opowieść zaczyna trochę w stylu monologów Samuela Becketta, ale nie zamyka...

Pomimo tego, że Warcholstwo napisane jest z dużą niechęcią do szlachty, pomimo też tego, że często interpretuje i ocenia szlachtę bez uwzględnienia ich związku z warunkami historycznymi, czytałem z dużą przyjemnością. Ahistoryzm Warcholstwa oczywiście przeszkadza i może wieść na manowce mniej ostrożnego czytelnika, który poważnie chciałby traktować zarzuty, że Mikołaj Rej był seksistą, dyskryminującym kobiety, czy też, że (tu przesadzam) Mikołaj Kopernik bagatelizował prawo powszechnego ciążenia, ale.
Jest w Warcholstwie mnogo od informacji, które zaspokoją potrzeby każdego zainteresowanego historią. Jest też potencjał na własne poszukiwania do których autor popycha i to nie tylko swoim ahistoryzmem.

Pomimo tego, że Warcholstwo napisane jest z dużą niechęcią do szlachty, pomimo też tego, że często interpretuje i ocenia szlachtę bez uwzględnienia ich związku z warunkami historycznymi, czytałem z dużą przyjemnością. Ahistoryzm Warcholstwa oczywiście przeszkadza i może wieść na manowce mniej ostrożnego czytelnika, który poważnie chciałby traktować zarzuty, że Mikołaj Rej...

Dobra książka to nie tylko taka, od której nie można się oderwać, ale także taka, która pozostawia ślad, od którego również oderwać się nie można.
Dobra książka to także taka, z którą można być osobiście związanym.
A najlepsza jak zawiera wszystkie z powyższych.
Zaraz po wojnie rodzice mojej mamy, z dwójką małych dzieci (Henryk i Zosia) przenieśli się do małej wsi Dębowiec (dawne Eichau) w powiecie Ząbkowickim (dawne Fankenstein) Na miejscu kolejno urodziła się moja mama Maria, 3 lata później Ryszard. Z powodów, o których opowiada ta książka, wrócili po kilku latach z powrotem zaczynając niejako wszystko od nowa. Na miejscu została jednak siostra mojej babci ze swoją rodziną.
Co by było gdyby....
Odrzania to reportaż, który udanie łączy dużą i małą historię, politykę i prozę życia, dobre i złe uczynki, a to wyjatkowo rzadka rzecz, cenna na wagę złota. Historia jest zawiła i niejednoznaczna, chociaż zawsze próbuje się ją sprowadzić do zerojedynkowego schematu. No, ale nie w tej książce.
Jeśli komuś podobało się wielowariantowe Kajś tego autora, Odrzania rownież się spodoba.

Dobra książka to nie tylko taka, od której nie można się oderwać, ale także taka, która pozostawia ślad, od którego również oderwać się nie można.
Dobra książka to także taka, z którą można być osobiście związanym.
A najlepsza jak zawiera wszystkie z powyższych.
Zaraz po wojnie rodzice mojej mamy, z dwójką małych dzieci (Henryk i Zosia) przenieśli się do małej wsi...